به گزارش گلستان ما ؛ " رضا وهمی " عکاس هنرمند و برجسته گلستانی ، اشتیاقی برای شهرت‎طلبی ندارد چرا که رزومه فعالیت‎هایش ، شهرت او را نه فقط در سطح ملی بلکه در سطح جهانی بلند آوازه کرده است.

در این چند سطر قرار است یادآوری از یک حرکت مهم فرهنگی ، اجتماعی و ادای احترامش به خانواده شهید مدافع حرم را مرور کنیم هنرمندی که معتقد است « شهید » هنرمند واقعی است و این خانواده‎های شهدا هستند که هنرمندان واقعی را در دامان خود پرورش می‎دهند.

ماجرا از آنجا آغاز می‎شود که عکس ثبت شده توسط رضا وهمی از آخرین لحظه تدفین شهید سیداحسان حاجی‎ حتملو در گرگان ، پس از ارائه در سازمان ملل، سازمان جهانی یونسکو و دانشگاه عالی هنر فرانسه به عنوان میراث معنوی ثبت جهانی شد و شهید مدافع حرم گرگانی به عنوان شهیدی که جهانی شد ، لقب گرفت و ماندگار شد.

رضا وهمی معتقد است عکسی که از شهید حتملو بازتاب جهانی پیدا کرده به واسطه اثربخشی خود شهید است و هنرمند تنها واسطه ارتباط سوژه با مخاطب می‎شود.

رضا وهمی همچنین ؛ عکسی از مادر شهید حسین محمدی را با لنز دوربین خود در منطقه صفر مرزی کردستان ثبت کرد که آن عکس در سال 2011 میلادی مدال طلای مسابقات جهانی صربستان را « به عنوان ارزشمندترین مدال طلای جهانی مسابقات بین‎المللی فدراسیون جهانی هنر عکاسی » به خود اختصاص داد.

این عکاس هنرمند، چهره مادر شهیدی را به تصویر کشید که 28 سال چشم ‎انتظار پسر مفقود الاثرش بود ؛ وهمی خیلی دوست داشت که این مدال را تقدیم مادر شهید کند اما کمی دیر شده بود و اکنون تصمیم می‎گیرد این مدال پرافتخار جهانی را تقدیم همسر شهید مدافع حرم گرگانی کند تا نگاه جامعه را به سمت قهرمانان واقعی سوق دهد.

وی معتقد است که جشنواره رسانه‎ای شهدای غواص و دفاع از حرم آل‎البیت (س) فرصت خوبی برای جریان‎سازی فرهنگی و ارزشی در فضای شهر ایجاد کرد ، او اهدای مدال طلا به همسر شهید والامقام سید احسان حاجی‌ حتملو را ارج نهادن به خانواده شهدا می‎داند و اقدامی که انجام داده در نگاهش کمترین است .

تقدیم مدال طلایش به خانواده شهید مدافع حرم حکایتی شنیدنی دارد .

رضا وهمی این حرکت را مانند دیگر قدم‎های مسیر هنری‎اش ، بهانه‎ای برای یادآوری به خود و سپس فضای جامعه هنری و در گام بعدی به جامعه قلمداد می‎کند که بدانیم چیزی که هنرمند دشت می‎کند مدال‎ها و عناوین و افتخاراتش نیست بلکه ثبت لحظات به یادماندنی است و آنچه که باقیست و ماندگار خواهد شد ، اندیشه و مسیر اوست، نه ظواهر مادی زندگی هنری او.

وهمی این لحظات اثرگذار را در منیت معنا نمی‎کند و معتقد است اثر هنری که از منیت دور باشد ماندگار می‎شود ، وهمی با بیان نکته‎ای از شهید آوینی که « هنر آن است که بمیری قبل از اینکه بمیرانندت »، معتقد است شهدا در این کارزار، شاهکار خلق کردند.

او بلندای تفکراتش را با این بیان زیبای شهید بیان می‎کند: " آنچه هنرمند بدان می‎پردازد نقشی است که از غیب در آینۀ جان او اشراق یافته است و اگر هنرمند از شواغل و تعلقات دنیایی إعراض نکند و اهل جذبه عشق نباشد آن جانب را نخواهد یافت. "

آری ؛ وهمی نشان می‎دهد به حرف‎هایی که می‎زند باور عمیق دارد.

این عکاس گلستانی در عالی‎ترین سطح هنر دنیا با کسب لقب هنرمند ممتاز بین‎المللی از دانشگاه عالی هنر فرانسه، در قامت یک مستندنگار فرهنگ ایرانی شناخته شده و متاسفانه چند ماهی است که وهمی فعالیت‎‎های حرفه‎ای خود را به واسطه موانع اداری و سیستمی کنسل کرده است و در حوزه پژوهش هنر در حال فعالیتی انفرادی است، جالب است بدانید که هنر عکاسی، حرفه این هنرمند گلستانی نیست و در جایگاه یک کارمند اداری به جامعه خدمت می‎کند.

رضا وهمی که به پشتوانه هنر خود در عرصه عکاسی بین‌المللی شناخته شده بر این باور است که مخاطب باید در فضای اجتماعی به هنر عکس اعتماد کند. این عکاس برجسته گلستانی از اینکه حس اعتماد در فضای آموزشی و جامعه وجود ندارد گله‎مند است و آن را حاکی از روزمرگی هنرجویان، مخاطبان و در دسترس و بومی بودن هنرمند می‎داند.

شاید در استان گلستان کمتر کسی بداند که " رضا وهمی " مدرک دکترای افتخاری هنر را به واسطه لیاقت‎اش از مرکز آموزش عالی هنر فرانسه دریافت کرده و از طرف دانشگاه عالی هنر فرانسه برایش دعوت‌نامه رسمی ارسال شده است و پیشنهاد نشان ویژه ، اقامت دائم در فرانسه و همکاری مستقیم با دانشگاه هنر فرانسه داده شده است اما این عکاس گلستانی به واسطه باورهایش، اعتقادات‎اش و خیلی از مسائل دیگر ماندن را بر رفتن ترجیح می‎دهد.

این هنرمند که عکس‎های خود را با « هوالنور » مزّین می‎کند بر این باور است که هنر می‎تواند هدایت بیافریند ، لذت روحی ببخشد و عکاسی تنها بهانه‎ای برای این هنرمند می‎شود او اعتقاد دارد باید انسان خوبی باشی که عکاسی می‎کند وگرنه عکاس خوب شدن کار بسیار ساده‎ای است.

امثال رضا وهمی دور و اطراف‎مان کم نیستند اما پرسش اساسی از مسئولان اینجاست که آنها چه برنامه‎ای برای استفاده از این ظرفیت‎ها دارند تا اگر دوباره فرصت‎های مشابهی برای هنرمندان استان و کشورمان اتفاق افتاد انگیزه ماندن و مهم‌تر از آن پویا بودن و پویا ماندن در سطح هنر را برای هنرمندان را مضاعف کنند .

گزارش: زهره رجبی - فارس

انتهای پیام/